Hocus Pocus

Florian Cramer (DE)

Een tiental jaren nadat de onderwerpen Free Software en Open Source geïntroduceerd werden binnen de kunsten, zijn we niet veel verder gekomen, behalve wat nieuwe tools, communities en veel napraterij. Creative Commons heeft ongewild copyleft buiten het software domein om zeep geholpen, 'Web 2.0' heeft community cultuur en bottom-up deelname in een panoptische surveillance nachtmerrie veranderd, media studies prijzen Open Source op powerpoint dia's, 'relationele esthetiek' gaf het hedendaagse kunstsysteem het excuus om alle problemen uit de weg te gaan, onderwijl toch een geëngageerde indruk gevende. Ookal heeft een cross-over van experimentele kunst en hacker cultuur wel degelijk binnen kleine niches van het instortende mediakunst systeem plaatsgevonden, het heeft te lijden gehad van regressies in cybernetica, de misvatting van FLOSS als werkmethode, en het niet kunnen communiceren naar een grotere wereld. Dit alles terwijl onderwerpen als eigendom en discursief-institutionele macht over hedendaagse kunst nog nooit zo dringend om aandacht vroegen.

Florian Cramer, lector en hoofd van de Networked Media Master programme, Piet Zwart Institute aan de Willem de Kooning Academy, Rotterdam.